سوره ی
17 الاسرا –فرزندان اسرائیل آیه ی 1
پاک و منزه است الله ای که در (مبارک) شبی بنده خود (محمّد) را از مسجد
حرام (مکّه معظّمه) به مسجد اقصایی که پیرامونش را مبارک و پر نعمت ساختیم سیر داد
تا آیات و اسرار غیب خود را به او بنماییم که او (الله) به حقیقت شنوا و بیناست.
مسلمانان هم مانند این آیه خیالی داستان بسیار خیالی برای خود ساخته اند
آن شب جبرئیل آمد و چارپایی همراهش بود که از الاغ بزرگتر و از استر کوچکتر
،سفید رنگ ،سُمهایش در کناره پا و مایل به خارج بود،بر آن سوار شدم.به بیت المقدس
رفتم،افسار براق را به حلقه ای بستم که معمولا انبیاء می بستند،در مسجد الاقصی دو
رکعت نماز خواندم،پس از بیرون آمدن ،جبرئیل دوظرف از شیر و
شراب برایم آورد.من ظرف شیر را اختیار کردم و جبرئیل مرا بدین اختیار تحسین
کرد،سپس بسوی آسمان اول پرواز کردیم.دم در آسمان موکل پرسید کجاست؟جبرئیل
گفت:جبرئیل است.موکل پرسید:که همراه تست ؟گفت:محمد.موکل پرسید:آیا او را احضار
کرده اند؟جبرئیل گفت:آری.پس در آسمان را باز کرد،حضرت آدم به پیشوازم شتافت و خیر
مقدم گفت...
)به همین ترتیب هفت آسمان را می پیماید و در هر یک
از آسمانها یکی از انبیا به استقبال وی می شتابد(
در آسمان هفتم ابراهیم را دیدم که به ))بیت المعمور ((که روزی هفتاد هزار فرشته
وارد آن می شود و بیرون نمی آیند تکیه کرده است.پس از آن مرا به سدره المنتهی برد
که برگهایش مثل گوش فیل بود و ثمره اش ...سپس به من وحی شد که شبانه روز پنجاه
نماز بخوانم،بعد حضرت موسی در مراجعت به من گفت:پنجاه بار نماز زیاد است،از خداوند
بخواه تخفیف بدهد،پس بسوی خدا برگشتم وتقاضای تخفیف کردم.خداوند آن را به 45 نماز
تخفیف داد.باز موسی گفت:من این مطلب را در قوم خود آزموده ام مردم نمی توانند
شبانه روز 45 نماز بخوانند ،دوباره بسوی خدا بازگشتم .
ناهماهنگی این آیه و تفسیر با آیه 51 که در سوره 42
شوری-رایزنی
و هیچ بشری را یارای آن نباشد که خدا با او سخن گوید مگر به وحی (و الهام
خدا) یا از پس پرده غیب عالم (و حجاب ملکوت جهان) یا رسولی (از فرشتگان عالم بالا)
فرستد تا به امر خدا هر چه او خواهد وحی کند، که او خدای بلند مرتبه حکیم است.
این خلاصه ای بود از آنچه تفسیر جلالید در باب معراج
اورده است.
تفسیر جلالین به دو تفسیر قرآن اطلاق می شود،وجه
تسمیه آن به این سبب است که هر دو این تفاسیر وسیله نویسندگانی تالیف یافته که نام
انان جلال الدین بوده است.یکی تفسیر هشت جلدی تالیف جلال الدین عبدالرحمن سیوطی و
دیگری تفسیر قرآن از جلال الدین المحلی.
پس از 23 سال علی دشتی
