گفتاردر مورد واقعیت اسلام و ایران
هدف این وب لاگ روشن سازی و گفتن حقیقت در مورد اسلام ،دین اهریمنی که توسط سلمان تازی تهیه گردیدو سپس توانست محمد ابن عبدالله را به عنوان پیامبر به مردم معرفی کرد.در این وب لاگ نقد اسلام به جدیت دنبال می شود و هیچ گونه احترامی برای دین تازیان قائل نیست.تنها نجات ایران نابودی جمهوری اسلامی می باشد.
و تا این اسلام کفن نشود این وطن وطن نشود.
برای پاسخ به این پرسش
نخست باید تعریف درستی از پدیده‌ی کودک‌بازی داشت، باید دانسته شود که کودک‌بازی
با بچه‌بازی تفاوت دارد، در پدوفیلیا شخص به داشتن سکس با کودکان(دختر یا پسر)
علاقه دارد در حالی که مرد بچه‌باز تنها به کودکان پسر علاقه دارد.
پدوفیلیاشامل تحریک شدن مکرر جنسی و یا
احساس نیاز و هوس کردن و برانگیخته شدن احساساتجنسیدر قبال کودک و یا کودکان است؛
بیمار پدوفیل باید بیش از ۱۶ سال سن داشته باشد و تحریک جنسی باید مربوط بهکودک با سن کمتر از 16 سال
باشد؛ اختلاف سنی بین بیمار و شخص محرک باید حداقل ۵ سال باشد تا شامل تعریف
پدوفیلیا بشود. (نقل از ویکی پدیا)
شخص
پدوفیلی لازم نیست با کودکان مختلف رابطه داشته باشد، کافی است که او یک بار با
کودکی رابطه‌ی سکس برقرار نماید و در نتیجه میل به داشتن سکس با کودکان در او
بیشتر و چنین رابطه‌ای لذتبخش‌تر خواهد بود.
اکنون
رفتار محمد را در این زمینه مورد بررسی قرارمی‌دهیم.
قرآن
کتابی است که محمد ابن عبدالله آن را به خدائی به نام الله نسبت داده است؛ پس قرآن
نمود افکار اوست، او در این کتاب مجوز ازدواج دخترانی را صادر کرده است که هنوز
پریود نشده‌اند، اگر مغالطه‌ی رشد دختران در سرزمین عربستان را بپذیریم، پس باید
قبول کنیم که دختران در این مناطق زودتر از جاهای سردسیر پریود می‌شدند، لذا سن
قبل از پریود آنها هم باید از سن سایر دختران و آنچه که در این زمینه متعارف است،
کوچکتر باشد؛ اگر هم کوچکتر نباشد، باز دختر قبل از پریود کودک محسوب خواهد شد،
قرآن بیان می‌نماید که اگر شما دختری که هنوز پریود نشده است را طلاق دادید، باید
آنان مانند سایر زنان {کسانیکه از پریود ناامید شدند( زنان یائسه) و همچنین زنان
حامله} از ازدواج خودداری نمایند؛ در مورد زنان یائسه و دخترانی که هنوز پریود
نشده‌اند، باید سه ماه برای اطمینان از عدم حاملگی صبر نمایند:
وَاللَّائِي
يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ
ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَأُوْلَاتُ الْأَحْمَالِ
أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ
أَمْرِهِ يُسْرًا (طلاق/4) و (اگر طلاق دادید) آن زنانتان
كه از پریود نوميد شدند اگر (در پریود شدنشان)شك داريد، عده‌ی آنان سه ماه است و
(دخترانى) كه (هنوز) پریود نشده‌اند. و زنان آبستن مدتشان اين است كه وضع حمل كنند
و هر كس از الله بترسد، براى او در كارش آسانی می‌گرداند.( این آیه مدنی است
آیا محمد با دختری ازدواج
نموده است که هنوز پریود نشده بود؟
یکی از همسران محمد
عایشه است؛ سن او هنگام ازدواج با محمد 9 سال قمری (کمی بیش از 8.5 سال خورشیدی)
بود، اما منابع تاریخی در این زمینه:
در این
حدیث بیان شده که عمر عایشه 9 سال بود است:
حدثنا
معلى بن أسد: حدثنا وهيب، عن هشام بن عروة، عن عائشة: أن النبي صلى الله عليه وسلم
تزوجها وهي بنت ست سنين، وبنى بها وهي بنت تسع سنين.وقال هشام: وأنبئت أنها كانت
عنده تسع سنين.( صحیح بخاری/کتاب نکاح/باب تزویج الاب ابنته من الامام)
در اینجا
نیز عمر او بین 7 و 9 سالگی بیان شده که گفته شده 9 سال درست‌تر است:
حدثنا
قبيصة بن عقبة: حدثنا سفيان، عن هشام بن عروة، عن عروة قال:تزوج النبي صلى الله
عليه وسلم عائشة وهي ابنة ست سنين، وبنى بها وهي ابنة تسع، ومكثت عنده تسعا. (صحیح بخاری/ کتاب نکاح/ باب بنی بامرأه و هی
بنت تسع سنین)
در این
حدیث او با کودکان هم‌سن و سالی که برای بازی نزد او می‌آمدند، در حضور محمد بازی
کرده است:
حدثنا
يحيى بن يحيى. أخبرنا عبدالعزيز بن محمد عن هشام بن عروة، عن أبيه، عن عائشة: أنها
كانت تلعب بالبنات عند رسول الله صلى الله عليه وسلم. قالت: وكانت تأتيني صواحبي.
فكن ينقمعن من رسول الله صلى الله عليه وسلم. قالت: فكان رسول الله صلى الله عليه
وسلم يسربهن إلي. (صحیح مسلم/ کتاب نکاح/بابا تزویج الاب، البکر الصغیره)
و
خلاصه بیان شده که محمد با عایشه در سن در سن 7 سالگی او ازدواج نمود و در سن 9
سالگی اولین سکس با وی را تجربه کرده است(زفاف)، عایشه در هنگام مرگ محمد در حدود
18 ساله بوده است:
وحدثنا
عبد بن حميد. أخبرنا عبدالرزاق. أخبرنا معمر عن الزهري، عن عروة، عن عائشة ؛ أن
النبي صلى الله عليه وسلم تزوجها وهي بنت سبع سنين. وزفت إليه وهي بنت تسع سنين.
ولعبها معها. ومات عنها وهي بنت ثمان عشرة. (صحیح مسلم/ کتاب نکاح/بابا تزویج
الاب، البکر الصغیره)
در حدیث پائین ابو اسامه از قول هشام به نقل از پدرش می‌گوید
که سن عایشه در هنگام ازدواج 6 ساله بود که هنگام زفاف 9 ساله:
حدثنی عبيد بن إسماعيل حدثنا ابو
اسامه عن هشام عن ابیه قال: توفيت خديجه قبل
مخرج النبی (ص) الى المدينه بثلاث سنين فلبث سنتين أو قريبا من ذلك
و نكح عائشه و هی بنت ست سنين ثم بنى بها و هی بنت تسع سنين (صحیح
بخاری/كتاب مناقب الانصار / باب تزويج النبی (ص) عائشه و قدومها
المدينه)
اما در تاریخ طبری
عروه بن زبیر به مالک بن مروان چنین نوشت:
درباره‌ی خدیجه دختر خویلد (نخستین همسر محمد) از من پرسید
بودی که چه وقت درگذشت؟ وفات وی 3 سال یا نزدیک به سه سال پیش از هجرت پیغمبر بود
و پس از وفات خدیجه، عایشه را عقد کرد، پیغمبر دوبار عایشه را دیده بود و به او می‌گفتند:
"این زن تو است" عایشه ان وقت 6 سال داشت. هنگامی که پیغمبر به مدینه
هجرت کرد با عایشه زفاف کرد و هنگام زفاف عایشه 9 سال داشت.
هشام بن محمد گوید: پیغمبر
عایشه دختر ابوبکر را به زنی گرفت، نام ابوبکر عتیق بود و او پسر ابی قحافه بود و
نام ابی‌قحافه عثمان بود، پیغمبر سه ( 3 ) سال پیش از هجرت مدینه عایشه را عقد
کرد. آن وقت 7 ساله بود، و پس از هجرت مدینه در ماه شوال با وی زفاف کرد، آن وقت
عایشه 9 ساله بود و چون پیغمبر درگذشت، 18 ساله بود. پیغمبر زن دوشیزه‌ای جز عایشه
نگرفت.
تاریخ طبری/ صفحه 1292/ ترجمه
ابوالقاسم پاینده
نوشته‌های
بالا برگرفته از معتبرترین منابع حدیث اسلامی است، بنابراین بر طبق آنچه که مشاهده
می‌گردد و با توجه به معیار پذیرفته شده‌ی امروزی، کل دوران هم‌خوابگی محمد با
عایشه در سنین کودکی او بوده است؛ محمد همواره به عایشه علاقه‌ی زیادی داشت و حتی
نمی‌توانست در هنگام جنگ هم از او دست بکشد، در جنگ با قبیله‌ی بنی مصطلق نیز که
آن واقعه‌ی معروف گم شدن عایشه رخ داد، محمد تمام شواهد را نادیده گرفت و او را
نزد خویش نگه داشت
اما آیا محمد از قدرت
جنسی زیادی بهره می‌برد، او انسان غیر عادی در این زمینه بود؟
چرا این همه به سکس اهمیت می‌داد؟
آیا انسانی که پدوفیلیا باشد، در سکس تنوع طلب است؟
چرا او با مشاهده‌ی بدن لخت عروسش(زن پسرخوانده‌اش که در آن زمان مانند
پسر وی بود) عاشق او شد؟
چرا او
علاقه داشت که با زنان معروف و همچنین زنان به غنیمت گرفته شده‌ی رؤسای قبایل
ازدواج نماید؟
به
این حدیث توجه نماید که مسلمانان زمان محمد چه تصوری از قدرت جنسی غیر عادی او
داشتند:
أنس بن
مالك قال كان النبي صلى الله عليه وسلم يدور على نسائه في الساعة الواحدة من الليل
والنهار وهن إحدى عشرة قال قلت لأنس أوكان يطيقه قال كنا نتحدث أنه أعطي قوة
ثلاثين (صحیح بخاری/باب غسل( این حدیث بدان معناست
که در آن زمان تصور می‌کردند او قدرت جنسی سی مرد را دارد.
محمد با
توجه به علاقه‌ای که به دختران کم سن و سال داشته است است؛ حتی در بهشت هم برای
خود و سایر مؤمنان سکس با چنین دخترانی را نوید داده است، او از بچه‌بازان
هم غافل نبوده و برای آنان غلمان در نظر گرفته است.
قطع
به یقین پاسخ به این پرسشها
می‌تواند راهی برای بهتر شناخته شدن این شخصیت باشد؛ ولی آنچه که مسلم است، او به
عایشه بیشتر از سایر زنان علاقه داشت و در هنگام مرگش نیز سرش بر روی شانه‌ی عایشه
بود و در اتاق وی همراه ابوبکر و عمر دفن گردید.
بی تردید عنوان این مقاله خونِ بسیاری از شیعیانِ خردباخته
مرتضی علی را به جوش آورده و ایشان را به قَدری پریشان ساخته که یا شخصَن
خواهان کُشتنِ نگارنده اند و یا آرزوی به هلاکت رسیدنش را کرده و از صمیم
قلب خواستارِ هر چه زودتر “از صحنه روزگار مَحو شدن” نویسنده این نگاشته،
به دست الله مدینه و پیروانش می باشند.
نگارنده با آگاهی کامل از پیامدِ نگاشتن چنین مقاله تابو شِکن و خُرافات
ستیزی که بدونِ شَک به قیمتِ جانَش تمام خواهد شد، این نگاشته مُستَنَد و
تحقیقی را به عِشقِ کودکان ایران زمین و نسل های آینده آن مرز و بوم نوشته و
آن را پیشکش به پیشگاهِ ملتِ شریف و آزادی خواه ایران می کُند تا به قول
زنده یاد کَسروی: “بخوانند و داوَری کنند…”
اُمید است که اینگونه مقالات روشنگرانه که در راستایِ خردگرایی و خرافات ستیزی
نگاشته می شوند، چراغِ راهی شَوند برای آیندگانِ آن سَرزمینِ نازنین تا
روزی از راه رسَد که مامِ میهن دیگر شاهد اسیر شُدنِ فَرزندانش در دامِ دین
و روحانیون نباشد.
- رابطه فامیلی حُسین ابن عَلی با یَزید:
یَزیدِ فَرزندِ مُعاویه و از طایفه “بنی اُمَیه” بود؛ پدر بزرگش
ابوسُفیان و جَدِ پدری اَش “عبدالمطلب” نام داشتتند. از طَرفی حُسین
فَرزندِ علی (امام اول شیعیان) و از طایفه “بَنی هاشم” بود و پدربزرگانش
محمد (پیامبر اسلام) و ابوطالب و همچنین جَدِ پدری اَش “عبدالمطلب” نام
داشتند.
از رابطه بالا می توان نتیجه گرفت که حُسین و یَزید پسرِ پسر عَمویِ هَم
بودند، علی و معاویه پسر عَمو بودند، معاویه و محمد نیز پسر عَمو بودند،
ابوسفیان و ابوطالب بَرادر بودند و ابوسفیان عَمویِ علی و محمد بوده است.
این تاریخچه خانوادگی به روشنی نشان می دَهد که جنگِ میانِ بنی هاشم و بنی
امیه، از ابتدا بَر سرِ قدرت بوده است و هیچ سُخنی از حسِ آزادی خواهی
طَرفین وجود نداشته است.
- شرایطِ صُلحِ امام حَسن با معاویه و سَهم حسین از این قَرارداد:
- آنچه در بیت المالِ کوفه هَست به امام حَسن تعلق گیرد و همچنین خَراجِ شهر دارابگرد (از شهرهای ایران) متعلق به امام حسن شود. (تاریخ طبری ، جلد ۷ ، صفخه ۲۷۱۵)
فرتور چهره حسین ابن
علی را آنگونه که روحانیون شیعه برای مان ترسیم کرده اند نشان می دهد، مردی
خوش صورت و مهربان با هاله از نور الهی به دور سرش و شمشیر به دست که برای
آزای خواهی جانش را از دست داده؛ البته که حقیقت غیر از این است و حسین،
مرد قدرت طلبی است که عشق به خلافت، عقل و منطق را از وی ربوده بود.
فرتور چهره حسین ابن
علی را آنگونه که روحانیون شیعه برای مان ترسیم کرده اند نشان می دهد، مردی
خوش صورت و مهربان با هاله از نور الهی به دور سرش و شمشیر به دست که برای
آزای خواهی جانش را از دست داده؛ البته که حقیقت غیر از این است و حسین،
مرد قدرت طلبی است که عشق به خلافت، عقل و منطق را از وی ربوده بود.
فرتور چهره حسین ابن
علی را آنگونه که روحانیون شیعه برای مان ترسیم کرده اند نشان می دهد، مردی
خوش صورت و مهربان با هاله از نور الهی به دور سرش و شمشیر به دست که برای
آزای خواهی جانش را از دست داده؛ البته که حقیقت غیر از این است و حسین،
مرد قدرت طلبی است که عشق به خلافت، عقل و منطق را از وی ربوده بود.
فرتور چهره حسین ابن علی را آنگونه که روحانیون شیعه برای مان ترسیم کرده
اند نشان می دهد، مردی خوش صورت و مهربان با هاله از نور الهی به دور سرش و
شمشیر به دست که برای آزای خواهی جانش را از دست داده؛ البته که حقیقت غیر
از این است و حسین، مرد قدرت طلبی است که عشق به خلافت، عقل و منطق را از
وی ربوده بود.
- هر سال مبلغ دو میلیون درهم نیز به امام حسین پرداخت شود. (اخبارالطوال ، صفحه ۲۴۱)
- مقرری امام حسن و امام حسین در زمان عُمر سالیانه ۵ هزار درهم بود که
در زمان خلافتِ مُعاویه به سالی یک میلیون درهم (معادل ۴ هزار کیلو نقره)
رسید. (تاریخ تمدن اسلام ، جلد ۴ ، صفحه ۸۸)
- رابطه امامان حَسن و حُسین با مُعاویه پَس از صُلح:
- دَر سَفر هایِ مُعاویه به مکه و مدینه امام حسن و امام حسین از
نُخستین کسانی بودند که به پیشوازِ مُعاویه می شتافتند و معاویه را در آغوش
می گرفتند. (اخبار الطوال،صفحه ۲۴۳) (روضه الصفا ، جلد ۳ ، صفحه ۸۰ . ۸۳ )
- رابطه امام حُسین با معاویه به شکلی بود که در سالِ ۴۹ هجرت به
فَرمانِ مُعاویه دَر جَنگِ قسطنطنیه شرکت کرد. (زندگانی امام حُسین، صفحه
۱۲۲)
- امام حُسین در نامه ای که به معاویه نوشت تأکید کَرد که مَن خواهان
مقابله و جنگ با تو نیستم و یه یارانش فَرمود: “تا زَمانی که مُعاویه زنده
است، باید خانه نشینی را پیشه خود سازید. (اخبار الطوال، صفخه ۲۴۴) (روضه
الصفا، جلد ۳ ، صفحه ۱۵)
- قُدرت طلبی خاندانِ بَنی هاشم:
پَس از اینکه عَلی ابن ابوطالب،
به دَلیل عَدمِ داشتنِ لیاقت، کفایت و شایستگی کافی کنار گذاشته شد و
مُعاویه رویِ کار آمد و حکومت دودمان بنی امیه پایه ریزی شُد، همواره چَشم
بَنی هاشم به دُنبالِ باز پَس گیری قُدرت و نابود کردن حکومت بنی امیه بود.
اما حَسنِ اِبن عَلی مزه پول باد آورده و ثروت زیاد را به رویِ تَخت
نشستن و حُکم راندن ترجیح می داد و بنابراین با دریافت رشوه های کلان و
حقوق های ماهیانه از بیت المال و از دَستِ معاویه، دَهانش را بَست و مشغول
عیش و نوش و زندگانی اش شد؛ البته حسین ابن علی نیز به هنگامِ خلافیت
معاویه، سربازِ مطیعِ خلیفه و جیره خوار حکومت بنی امیه بود.
از آنچه گفته شَد نتیجه میگیریم که تنها جنگ و دعوای میان بَنی هاشم و
بنی امیه، جنگ بَر سر قدرت بوده و این لذت به قدرت رسیدن و حکمرانی کردن
بود که حُسین را روانه کربلا ساخت و تمامی روایات و قصه های مربوط به آزادی
خواهی حُسین، خیالی، دروغین و زاییده پندارهای پوسیده روحانیون شیعه است.
- جاه طَلبیِ حُسین اِبن عَلی:
نویسنده و پژوهشگر گرامِ میهن، زنده یاد علی دشتی در رابطه با قدرت طلبی
در تاریخ اسلام می نویسد: “چون نیک بنگریم، تاریخ اسلام جز تاریخ رسیدن به
قدرت نیست. تلاش مُستمریست که ریاست طَلبان در راهِ وُصول به امارت و
سلطنت بکار بسته اند و دیانت اسلام وسیله بوده است نه هدف…”
به راستی جمله یاد شده شاید بهترین تعریف و توضیح درباره حُسین ابن عَلی
باشد؛ حُسین که تا پیش از مرگِ معاویه وی را خلیفه بَر حق می دانست و
سربازِ معاویه و جیره خوار حکومت بنی امیه بود و سالیانه دو میلیون درهم از
بیت المال دریافت می کرد، پَس از مرگِ معاویه به یکباره شرایط را بَرای به
چنگ آوردن قُدرت مناسب دید.
حُسین با فاسد و نا لایق خواندنِ یزید، که یک انسانِ بسیار آزاد اندیش،
شاعر و روشنفکر (نسبت به زمان خودش) بود و همچنین معرفی خود به عنوان نوه
پیامبر اسلام و خلیفه و پیشوایِ بَر حَق مسلمانان، در تلاش بود تا جایگاه
مردمی یزید را از میان برده و خود در دل و جان مردمان مسلمان، ارزش و
اعتباری بیابد.
در فرتور یک پدر شیعه
ایرانی دیوانه را مشاهده می کنید که یا قمه سر کودک خردسال خویش را زخمی می
کند تا بلکه آقایش امام حسین از او راضی باشد، آیا این کار جنایت نیست؟آیا
نباید این به اصطلاح پدر و همه ی دیگر پدران و مادرانی را که چنین جنایاتی
را مرتکب می شوند، در تیمارستان بستری کرد؟
در فرتور یک پدر شیعه ایرانی دیوانه را مشاهده می کنید که یا قمه سر کودک
خردسال خویش را زخمی می کند تا بلکه آقایش امام حسین از او راضی باشد، آیا
این کار جنایت نیست؟آیا نباید این به اصطلاح پدر و همه ی دیگر پدران و
مادرانی را که چنین جنایاتی را مرتکب می شوند، در تیمارستان بستری کرد؟
رودخانه فرات یکی از پر آب ترین رودخانه های منطقه است که عرض آن در
بعضی از نقاط به چند کیلومتر هم می رسد، پَس چگونه ادعا می شود که این رود
را سپاه یزید بر سپاه امام حسین بسته است؟! دَر جُلگه حاصلخیز کربلا با
کندن ۴ الی ۵ متر می توان به آب رسید، آیا آن ۷۲ تن توانایی کندن زمین را
هَم نداشتند و یا عقل شان نمی رسیده است؟!
در این ویدیو،
آقای مشیری، با استناد به نوشته چند تاریخ نویس اسلامی، بیان می کند که
چگونه عشق به پست و مقام و رسیدن به خلافت چشمان حسین را کور کرده بود.
http://www.youtube.com/watch?v=EoOlsBQDqek
- خودخواهیِ حُسینِ اِبن عَلی:
حُسین برای رسیدن به قُدرت حاضر شُد تا تمامی عزیزانش را به کامِ مرگ
کشانده و یکایک شان را از دَمِ تیغ بگذراند؛ حُسین به خاطر خود و تکیه زدن
بر تختِ خلافت، زمینه کُشتار خود و یارانش را فَراهم آورد و به گورستان
تاریخ پیوست؛ حال چه چیز و کدام نقطه از حرکت حسین انقلابی و برای رسیدن به آزادی بوده که امروزه به سرورِ آزادی خواهانِ جهان، می خوانندَش؟
حُسین با اینکه سپاهیانِ بیشمارِ یزید را دید و می دانست که کمترین
شانسی در برابر آنان ندارد و تمامی یاران و اعضایِ خانواده اش هلاک خواهند
شد، باز هم به یاغی گری پایان نداد و با یک دندگی و دیوانگی مَحض، بَر علیه
سپاهِ یزید، شمشیر از نیام کشیده و به مبارزه پَرداخت! آیا حسین پدَر،
همسَر، برادَر، عمو، دوست و یا پیشوایِ نمونه ای بوده است؟
در فرتور نمونه ای از
کودک آزاری های اسلامی را مشاهده می کنید. یک دیوانه شمشیری را بر گلوی
لطیف نوزادی بینوا می فشارد تا یادی از علی اصغر، فرزند امام حسین کرده
باشد، باید این جانور را چه نامید؟ آیا باید به اعتقاد ایشان احترام گذاشت؟
در فرتور نمونه ای از کودک آزاری های اسلامی را مشاهده می کنید. یک دیوانه
شمشیری را بر گلوی لطیف نوزادی بینوا می فشارد تا یادی از علی اصغر، فرزند
امام حسین کرده باشد، باید این جانور را چه نامید؟ آیا باید به اعتقاد
ایشان احترام گذاشت؟
کدام پیشوایِ با شعور و با منطق و دارای قدرتِ تفکر بدور از تعصب حاضر
است تمامی پیروانش را به خاطر به قدرت رسیدنِ شخصِ خود، روانه گورستان
کُند؟ آیا حسین
از نظر عقلی سالم بود؟ بدون شک خیر! یک انسانِ عاقل که از سلامتِ فکری
برخوردار است، هرگز با هفتاد نَفر به جنگِ هزاران نَفر نمی رود!
حسین در یک کلام، دیوانه ای بود که عشقِ رسیدن به قُدرت، چشمانش را کور و
خردش را از وی گرفته بود! حسین سَببِ به خاک و خون کشیده شدن یاران و
خانواده اش گشت تا بلکه بتواند به قُدرت رسیده و خلافت را به دستِ خاندانِ
بنی هاشم باز گردانَد!
حُسین ابن علی به اندازه فَهمِ یک گاو از دانشِ فیزیک کوانتوم، با آزادگی و آزادی خواهی
بیگانه است؛ حسین نه سرور آزادگان جهان است و نه حتی شخصیتی لایق احترام!
او آدمکی است اسیرِ عشقِ به قُدرت رسیدن که در این راه تمامی یاران و اعضای
خانواده اش را قُربانی نمود.
بیایید این حقیقت تاریخی را به کودکان مان آموزش دهیم و این بُتی که از
حُسین ساخته شده است را به عمیق ترین شکل ممکن شکانده و ویران سازیم! باشد
که روزی تمامی ایرانیان به ماهیت راستین حُسین پِی بُرده و به این سوگواری های هر ساله شَرم آور، پایان دهند.
