ملت عجیبی هستیم. نسرین ستوده ۵۰ روز است دست به
اعتصاب غذا زده، مردم وزرقان در سرمایه شدید در چادر
زندگی میکنند، روشنفکران و وبلاگ نویسان یکی پس از
دیگری دستگیر و سر به نیست میشوند، دانش آموزان را به
اردوهای اجباری برای بازدیدی از منطق جنگی برده جنازهٔ
آنها را باز میگردانند، گرانی کمر تعدادی زیادی از هموطنان را
شکسته، نمایندهٔ مردم مظلومه وزرقان و خانواده‌اش در
تصادف ساختگی در دم جان میدهند، موشک
فجر ۵ ساخت
ایران در خاک اسرائیل فرود میاید و موجب آغاز در گیری بین
غزه و اسرائیل میشود،......... و ما سکوت کرده و به مراسم
عزاداری یک اسطوره‌ی عربی که در جنگ بین اعراب چند صد
سال پیش کشته شده( البته اینطور می‌گویند و ما از صحت
آن بی خبریم) میرویم و با اشک و آاه و زاری عزا داری
می‌کنیم. ما را چه میشود؟؟؟؟؟؟؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.