سخن محمد در مورد بهشت و شمشیر

ریشه تاریخ از روز و ماه پارسی سرچشمه می گیرد.

ریشه واژه تاریخ

در این گفتار نشان خواهیم داد که تازیان این واژه را بوسیله ماه و روز که در زبان پارسی وجود دارد وارد زبان تازی خود کرده اند.

قبل از هر چیزی من پارسی واژه تاریخ را می نویسم.

واژه نامه، نویسنده هومر آبرامیان

تاریخ:سال و ماه.ماه روز.روز ماه.داستان

فرهنگ واژه دهخدا

دیروک (کردی)، میژوپ (کردی: میژوو)، ویستار (سنسکریت: ویستارینَ(

در این جا به بسیاری از نظرات نویسندگان اشاره می کنیم:

منبع :داستان سراسر دین ها نویسنده: عبدالله مبلغ آبادنی

کافیجی می گوید:واژه تاریخ تازی شده )ماه ،روز( پارسی است که به پیشنهاد هرمزان ایرانی وارد جلسات مسلمانان شده است.

اصمعی می گوید: قبیله بنو تمیم می گویند: ورخت الکتاب توریخا ،و قبیله قیس می گویند:ورخته تاریخا این نشانه تازی شده واژه تاریخ است.

اشخاصی دیگر می گویند: که این واژه تازی نیست،بلکه از دو واژه ماه و روز پارسی که ماه در چم به تازی قمر و روز به چم یوم می شود.

ابو نصر جوالیقی می گوید : واژه تاریخ که امروز مردم استعمال می کنند ،تازی کامل نیست.مسلمین این واژه را از مردم نسخ گرفته اند ،زیرا تاریخ مسلمانان بر اساس سال هجری در زمان خلافت عمربه پیشنهاد نوشته شده و تاکنون متداول و مرسوم است.

در کشف الظنون آمده است :تاریخ در واژه به معنای وقت است.گفته اند که از لحاظ ریشه غیر تازی است،زیرا مصدر مورخ است و آن تازی شده ماه و روز است.