دلیل آیه 103 در سوره16 زنبور النحل چیست؟

از همان زمان محمد ،مخالفانش مدعی شدند که آیات قرآن توسط شخص دیگری بدو آموخته می شود و اشاره آنان در این مورد به چند شخص معین ،از جمله به سلمان تازی بود.بدین جهت آیه ای از خود قرآن بدانان پاسخ گفت:

سوره نحل آیه 103

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَـٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ 

برگردان الهی قمشه ای

و ما کاملا آگاهیم که کافران (معاند) می‌گویند: آن کس که مطالب این قرآن را به رسول می‌آموزد بشری است، (مقصودشان بلعام ترسا یا عایش یا یعیش یا غلام رومی یا سلمان فارسی بود) در صورتی که زبان آن کس که این قرآن را به او نسبت می‌دهند اعجمی (غیر فصیح) است و این قرآن به زبان عربی فصیح و روشن است.

چرا محمد ابن عبدالله یا سلمان تازی در تازی نامه در مورد وعده های حوری بهشتی در تازی نامه سخن گفته اند؟

محمد با توجه به شرایط اقلیمی و اجتماعی شبه جزیره عربستان ،و با تشخیص این که،آن منطقه را تنها از راه وعده های بهشتی ،هم چون ؛وجود حورهای بهشتی اماده ی جماع،که هر بار به حالت دخترانگیشان باز می گردند ،وجود غلامان نازک پوست و مهیا برای عمل لواط ،جنگل های سر سبز ،جویبارهای شیر وشراب و عسل ،کاخ های بهشتی ساخته شده از سنگ های مرمر و عاج ،تشویق به جهاد و کشتار می نمود.

چنین تصاویری برای عرب بادیه نشینی که در بیابان خشک و ماسه ای و زیر آفتاب سوزان ،که تنها همدمش شتران و کوسفندانش می باشد،مناظری خالی از لطف نبوده است.