پایان قرون وسطای اروپا، و آغاز آن در ایران
خانم “روت هورمنس گرین” نویسنده آتئیست و منتقد آمریکایی می گوید: “زمانی بود که حکمرانی دین بر جهان وجود داشت. آن دوران به عنوان دوران قرون وسطی (قرون تاریک تاریخ) شناخته میشود.”آنچه هم اکنون در ایران جریان دارد نیز قرون وسطی مذهب اسلامی بر ایران است.
رژیم ایران چهره واقعی وحشتناک و جنایتکارانه حکومت مذهبی را در این سه دهه به وضوح به تصویر کشید. در حکومت های سکولار به دلیل وجود قوانین انسانی و تضاد این قوانین با قوانین بدوی و غیر انسانی مذهبی، دست مذهبیون در اجرای جنایتکارانه ترین قوانین به نام قانون خدا و مذهب، کوتاه می گردد. بدین سبب مذهبیون مجبور به روی آوردن به نکات انسانی، تزکیه نفس، جوانب مثبت انسانی هستند تا برای حفظ موقعیت دینی خود و ترویج مذهب خود، طرفداران بیشتری پیدا کنند. بدینگونه است که ادیان به مدرنیته دست میابد و در چشم جهانیان محترم و ارزشمند جلوه می کنند.
در فرتور بالا- با چهره های گلگون و زیبای فرشته مانند بسیجی های جنایتکار، و یا مزدوران آخوندهای فرومایه که در کشت و کشتار مردم به ویژه بانوان
در فرتور پایین- خواهران مذهبی در کلیسایی از شهر شیکاگو دیده می شوند. این خواهران، برخلاف فاطی کماندوها و یا بسیجی های بالا که با قلبی ناپاک و پر از عقده به بانوان کوچه و خیابان حمله می کنند، اینها سرشار از مهر و دوستی و پاکدلی هستند. در گفتگوی با آنها هیچ نشانه ای از کینه توزی، انتقام و بدگویی دیده نمی شود.
تفاوت های فاحش خواهران مذهبی و مامورین گشت ارشاد
درست در زمانی که مامورین گشت ارشاد تجسم خشونت و نفرت در مذهب اسلامی هستند. خواهران مقدس مسیحی، تجلیگر عشق و محبت و ایثار شدند.در مقابل تصاویر بدوی و غیر قابل باور دخالت های روزمره و ایجاد مزاحمت، حمله های وحشیانه و ضد و خورد هر روزه مامورین به اصطلاح ارشاد، برای بانوان آزاده روشنفکر در کشورهای اسلامی. نام نیکو و جاودان خواهران روحانی در عصر حاضر خودنمایی می کند.
یکی از مشهورترین خواهران روحانی، “اگنس گونجا بویاجیو”، راهبهٔ کاتولیک آلبانیایی
و معروف به مادر ترزا (Mother Teresa) بود. مادر ترزا قدیسه ای حقیقی، تجسم فرشته ای انسانی و پیامبر راستین قوانین حقوق بشری بود. مادر ترزا حتی صومعه را به قصد آموختن پرستاری و کمک به محرومان ترک کرد. وی تأسیس کنندهٔ ماموران امور خیریه در هند بود. نگاه نافذ، خردگرا و انسان دوستانه او، مردم و جهان پیرامون خود را جز کشتزاری، تشنه عشق و محبت نمیدید. مادر ترزا به خاطر خدمات
انسان دوستانه‌اش در سال ۱۹۷۹، جایزه نوبل صلح را به خود اختصاص داد.
مادر ترزا را باید سمبل انسانیت و فرشته ای در جلد یک زن دانست که سالیان زیادی از عمر خود را صرف نجات، تغذیه، رشد، بهداشت، و تربیت صدها کودک خایبانی و بی سرپرست هندوستان کرد. نمونه این بانوی بزرگوار و ایثارگر را ما در تاریخ جهان کمتر دیده ایم. یادش گرامی باد.
