خاخامی یهودی به نام ابی بن کعب ملقب به سید القراء توانست قرآنی برای خود بنویسد که دو سوره بیشتر از قرآن عثمانی درونش بود.

ابی بن کعب ملقب به سید القراء از قبیله خزرج که پیش از اسلام از علمای یهود بود و بعد از اسلام در شما کاتبان مخصوص محمد در آمد و در جنگهای بدر و احد و خندق همه جا همراه او بود و در دوره عثمان نیز از جمله جمع آوران قرآن بود،در قرآن تدوین شده خودش دو سوره اضافی بنامهای حفد و خلع داشت که در قرآن عثمان وجود ندارد،و در عوض در آن دو سوره فیل و قریش یک سوره واحد بودند.

A.J Wenscink در مقاله ابن مسعود دایر المعارف اسلام،جلد دوم.